Haus Troistorff | De schandpaal van Monschau: dit werk
17623
page-template,page-template-full_width,page-template-full_width-php,page,page-id-17623,ajax_fade,page_not_loaded,,side_menu_slide_from_right,qode-child-theme-ver-1.0.0,qode-theme-ver-14.2,qode-theme-bridge,wpb-js-composer js-comp-ver-5.4.5,vc_responsive
 
Deutschland Großbritannien Frankreich

Dit werk

De sculptuur

 

Door zijn titel en constructie verwijst het beeld naar een middeleeuwse schandpaal. In Monschau stond ook een schandpaal, maar niet precies op deze plek.

 

Een stoel met comfortabele armleuningen, rugleuningen en gratis wifi nodigt uit tot verpozen. De bezoeker kan met behulp van een kleine spiegel de omgeving observeren en kennisnemen van het spel van verstoringen. De zittende persoon wordt aanvankelijk ongemerkt vergroot en vervormd weergegeven. Er wordt een parallel getrokken tussen middeleeuwse methoden van gerechtigheid voor mensen en de hedendaagse praktijken op internet, waaruit blijkt dat het onderwerp Pragner beangstigend actueel is.

 

Stephanie Binding

 

Ik denk dat de bezoeker zich net zo voelt als de gebruiker van internet: we merken allemaal niet snel genoeg dat we ons op een openbare plek bevinden die veel informatie en uitgebreide mogelijkheden biedt, maar ook gevaren en benaderingen van manipulatie herbergt. Met de toevoeging van lokale en historische materialen (zoals de bouwstenen) wil ik herinneren aan de wortels van een schandpaal. De glas-stalen kubus en het WLAN-bord tonen de angstaanjagend actuele context van de ideeën van een inzet.

 

De spiegel wordt een gelijkenis, een spiegel van de samenleving. De sculptuur wil oproepen tot een bewust gebruik van internet en sociale netwerken, de verstorende spiegel van onze samenleving.

Inhoud, concept en tekeningen: Stephanie Binding

Productie: Steinmetz Goffart GmbH, metaalontwerp ontwerpatelier Harald Schneider en Susanne Schützinger, gemeentewerken van de stad Monschau,
Hermanns slotenmaker, Jürgen Mertens elektrische installaties

Fotografie: Stephanie Binding

Tekst: Dorothee Binding en Stephanie Binding